Το Βρετανικό Μουσείο με ξένα - κλεμμένα
ακριβέστερα - κόλλυβα κάνει μνημόσυνο. Μόνο
με την λαϊκή αυτήν ρήση μπορεί να περιγραφεί
η ακατανόητη απόφαση του Βρετανικού Μουσείου
να «δανείσει» στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας
Πετρούπολης, για την επέτειο των 250 χρόνων
λειτουργίας του, ένα από τα γλυπτά που είναι
γνωστά ως
Elgin
Marbles
(Ελγίνεια Μάρμαρα ή Γλυπτά), συγκεκριμένα
του ποτάμιου θεού Ιλισσού.
Η πράξη αυτή του Βρετανικού Μουσείου εκτός
από ακατανόητη – δεν μπορείς να δανείσεις
κάτι που δεν σου ανήκει – είναι και
προκλητική, καθότι την Αθήνα πρόσφατα είχαν
επισκεφθεί οι διεθνούς φήμης νομικοί
Αμάλ Αλαμουντίν Κλούνι,
Τζέφρι Ρόμπερτσον και
Νόρμαν Πάλμερ, οι οποίοι αποφάνθηκαν πως τα
γλυπτά του Παρθενώνα που από το 1816
βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο πρέπει να
επιστραφούν στην Ελλάδα, γιατί απλούστατα
είναι κλεμμένα.
Συγκεκριμένα, ο διακεκριμένος Αυστραλός
νομικός
Τζέφρι Ρόμπερτσον δήλωσε απερίφραστα πως ο
Λόρδος Έλγιν ήταν ένας χρεοκοπημένος
διπλωμάτης που έκλεψε τα γλυπτά για να
αποκτήσει χρήματα, και πως δεν είχε κανένα
νομικό δικαίωμα, ούτε έγκυρη άδεια να τα
αφαιρέσει από την Ακρόπολη και να τα
μεταφέρει στην χώρα του, καταστρέφοντας
μάλιστα πολλά γλυπτά.
Επιπλέον, εκκρεμεί αίτημα του διεθνούς
οργανισμού
UNESCO
(United
Nations
Educational,
Scientific
and
Cultural
Organization),
ο οποίος έδωσε στη Βρετανία προθεσμία έξι
μηνών να διαπραγματευθεί με την Ελλάδα για
το θέμα της κυριότητας, και ως εκ τούτου του
μέλλοντος, των γλυπτών του Παρθενώνα,
Μια σύντομη αναφορά στο ιστορικό της αρπαγής
των γλυπτών του Παρθενώνα θα μας βοηθήσει να
αντιληφθούμε το μέγεθος του βανδαλισμού που
διέπραξε ο περιβόητος Βρετανός Λόρδος Έλγιν,
και το άτοπο της στάσης της Βρετανικής
Κυβέρνησης.
Από το 1799 μέχρι το
1803 ο Τόμας Μπρους, 7ος Λόρδος
του Έλγιν, και μετέπειτα γνωστός ως Λόρδος
Έλγιν, ήταν Πρέσβης της Μεγάλης Βρετανίας
στην τότε πρωτεύουσα της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας Κωνσταντινούπολη.
Με την ιδιότητα αυτή ο Λόρδος του Έλγιν
κατόρθωσε να πάρει φιρμάνι (άδεια) από την
Κωνσταντινούπολη να πάρει από την Ακρόπολη
Αθηνών έργα τέχνης της επιλογής του.
Σημειωτέον ότι στην άδεια που δόθηκε στον
Έλγιν οι Τούρκοι αναφέρονταν στα γλυπτά ως
«πέτρες». Αυτή ήταν η αντίληψή τους για τον
Παρθενώνα, το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό
δημιούργημα του κόσμου. Οι Τούρκοι ήταν
κατακτητές, και ως εκ τούτου η Ακρόπολη δεν
αποτελούσε πολιτισμική κληρονομιά τους να
δίνουν «φιρμάνια» για τη λεηλασία των
γλυπτών της.
Από το 1801 μέχρι το 1805 ο αρχαιοκάπηλος
Έλγιν, χρησιμοποιώντας στρατιά εργατών,
εγκατέστησε σκαλωσιές γύρω από τον
Παρθενώνα, ξεκόλλησε πολλά αγάλματα του
αετώματος και ολόκληρες ανάγλυφες
παραστάσεις από τις μετόπες του, πήρε μια
από τις Καρυάτιδες, καθώς και άλλα γλυπτά
από την Ακρόπολη, τα οποία μετέφερε στην
Μεγάλη Βρετανία.
Το 1816 ο Έλγιν πούλησε τα γλυπτά του
Παρθενώνα στην Βρετανική Κυβέρνηση για
35.000 λίρες, η οποία τα παραχώρησε στο
Βρετανικό Μουσείο. Κλεπταποδόχος, με άλλα
λόγια, η Βρετανική Κυβέρνηση της εποχής
εκείνης, αφού δέχθηκε να αγοράσει κλεμμένα
έργα τέχνης. Και να σκεφθεί κανείς πως την
εποχή εκείνη η Μεγάλη Βρετανία ήταν η
μεγαλύτερη αυτοκρατορία του κόσμου, και
υποτίθεται πως αντιπροσώπευε τον δυτικό
πολιτισμό, κοιτίδα του οποίου ήταν η Ελλάδα…
ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ
ΒΥΡΩΝΑ
Το 1809 ο Λόρδος Βύρων
επισκέφθηκε την Αθήνα, στην οποία έμεινε
κατά διαστήματα μέχρι το 1811. Έχοντας λάβει
κλασσική παιδεία, ο Βύρων περίμενε με
ανυπομονησία τη στιγμή που θα βρισκόταν
μπροστά στο θαύμα του 5ου π. Χ
αιώνα, την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα και τα
άλλα κλασικά μνημεία, τα οποία από τις
σπουδές του είχε μάθει πως αποτελούσαν
απόδειξη του μεγαλείου του αρχαίου ελληνικού
πολιτισμού.
Όταν όμως επισκέφθηκε την Ακρόπολη, ένιωσε
ανείπωτη θλίψη, αλλά και οργή, μπροστά στη
βάρβαρη λεηλασία των αριστουργημάτων του
Παρθενώνα, και στις ζημιές που είχαν
προκληθεί από τον κλεπτομανή συμπατριώτη του
Έλγιν, καθώς ήταν νωπή ακόμα η ιεροσυλία που
είχε διαπράξει.
Στα ποιήματά του «Το προσκύνημα του Τσάιλντ
Χάρολντ» και «Η κατάρα της Αθηνάς» ο Λόρδος
Βύρων εκφράζει τα συναισθήματα θλίψης και
οργής που ένιωσε από το ανοσιούργημα του
συμπατριώτη του, και υποτίθεται ευγενούς,
Λόρδου Έλγιν.
Μπορεί η Κυβέρνηση της Βρετανίας και η
διεύθυνση του Βρετανικού Μουσείου να μην
συμμερίζονται τα αισθήματα του Λόρδου
Βύρωνα, ένα μεγάλο όμως ποσοστό των κατοίκων
της Βρετανίας, και κάποια σοβαρά έντυπα,
έχουν ταχθεί υπέρ της επιστροφής των γλυπτών
του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα που
τώρα, με το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το
οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα του
κόσμου, έχει παύσει να ισχύει η δικαιολογία
των Άγγλων πως η Ελλάδα δεν διαθέτει
κατάλληλο χώρο για τη διαφύλαξη των γλυπτών.
Σε δημοσίευμά της με τίτλο «Ως Βρετανίδα
σκύβω το κεφάλι με ντροπή. Πρέπει να
επιστρέψουμε τα γλυπτά του Παρθενώνα» στην
κυριακάτικη έκδοση «The
Observer»
(Κυριακή, 19 Οκτωβρίου 2014) της βρετανικής
εφημερίδας «The
guardian»,
η ανταποκρίτριά της στην Αθήνα, Έλενα Σμιθ,
εκφράζει τον ενθουσιασμό της για την
αναζωπύρωση του θέματος των γλυπτών με την
παρουσία στην Αθήνα των διεθνούς φήμης
νομικών
Αμάλ Αλαμουντίν Κλούνι,
Τζέφρι Ρόμπερτσον και
Νόρμαν Πάλμερ.
Στο άρθρο της η
Έλενα Σμιθ γράφει ευθαρσώς: «Δεν θα κρυφτώ.
Ενστερνίζομαι τα ιστορικά λόγια του Λόρδου
Βύρωνα: Είμαι με την Ελλάδα. Τρέμω στην ιδέα
με το τι θα συνέβαινε αν ένα βρετανικό
μνημείο είχε την τύχη του Παρθενώνα».
Το άρθρο της η Έλενα Σμιθ το κλείνει ως
ακολούθως: «Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια
έζησε τις χειρότερες στιγμές της. Η
επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα θα ήταν
μια ισχυρή τονωτική ένεση για μια χώρα που
πάντα στήριζε τη Βρετανία στις δύσκολες
στιγμές της. Σπανίως έχουμε την ευκαιρία να
διορθώσουμε ένα λάθος. Τώρα είναι η στιγμή,
για ό,τι συμβολίζει η Μεγάλη Βρετανία, που
πρέπει να αδράξει αυτήν την ευκαιρία».
Και μεταξύ των Άγγλων πολιτικών άρχισε να
παρατηρείται μια στροφή υπέρ της επιστροφής
των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.
Για παράδειγμα, η επιστροφή των γλυπτών
συζητήθηκε κατά τη διάρκεια πρόσφατης
συνεδρίασης της Βουλής Κοινοτήτων της
Βρετανίας, στην οποία ο βουλευτής Τζορτζ
Άντριου έκανε την ακόλουθη παρατήρηση:
«Σίγουρα τώρα η Βρετανία χρειάζεται να
συμμετέχει ενεργητικά, να ενεργήσει
γενναιόδωρα, και να αναγνωρίσει ότι τα
Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστρέψουν
στην Αθήνα».
Η εφημερίδα «Λος Άντζελες Τάιμς» αναφέρεται
στον Έντι Ο' Χάρα, επικεφαλής της Βρετανικής
Επιτροπής για την επανένωση των Γλυπτών του
Παρθενώνα, που δήλωσε πως «η επιστροφή των
Γλυπτών του Παρθενώνα από τη Βρετανία στην
Ελλάδα θα αποτελέσει μια μεγαλειώδη
χειρονομία από πολιτιστικής και ηθικής
απόψεως».
ΕΝΘΑΡΡΥΝΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΛΥΠΤΩΝ
ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Ισχυρό ρεύμα υπέρ της επιστροφής των γλυπτών
στην Ελλάδα άρχισε να παρατηρείται και
μεταξύ των Βρετανών πολιτών. Σε πρόσφατη
δημοσκόπηση επί του θέματος, 37% των πολιτών
τάχθηκε υπέρ της επιστροφής των γλυπτών, 23%
κατά, 32% απέφυγε να εκφράσει γνώμη επί του
θέματος, και το υπόλοιπο 8% δήλωσε άγνοια
για το συγκεκριμένο θέμα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, από
ελληνικής πλευράς, η τοποθέτηση ηλεκτρονικών
οθονών στις αίθουσες αφίξεων και αναχωρήσεων
στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της
Αθήνας, μέσω των οποίων οι ταξιδιώτες θα
έχουν τη δυνατότητα να εκφράζουν τη γνώμη
τους για τα γλυπτά που βρίσκονται στο
βρετανικό Μουσείο. Σύμφωνα με το προσωπικό
του αεροδρομίου, τις δύο πρώτες εβδομάδες το
ποσοστό υπέρ της επιστροφής των γλυπτών ήταν
συντριπτικό. Σε τακτά χρονικά διαστήματα θα
δημοσιοποιούνται τα σχετικά στοιχεία.
Η πρόσφατη (8/12/14) δήλωση του Διευθυντή
του Βρετανικού Μουσείου, Νιλ ΜακΓκρέκορ, πως
το Βρετανικό Μουσείο θα δανείσει και σε
Μουσεία άλλων χωρών γλυπτά του Παρθενώνα
είναι ενδεικτική της αλαζονείας των Βρετανών
αναφορικά με την κυριότητα των Γλυπτών του
Παρθενώνα.
Τώρα που το θέμα της κυριότητας των Γλυπτών
του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό
Μουσείο έχει διεθνοποιηθεί, η Ελληνική
Κυβέρνηση θα πρέπει να αξιοποιήσει με κάθε
τρόπο το ευνοϊκό κλίμα για την επιστροφή
τους στην Αθήνα. Δεομένου ότι πρόκειται για
ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για την
ακεραιότητα της πολιτισμικής μας
κληρονομιάς, η συστράτευση θα πρέπει να
πάρει πανελλήνιες διαστάσεις.
|

Η
αθηναϊκή εφημερίδα «Έθνος», στην έκδοση της
29ης Νοεμβρίου 2016 φιλοξένησε
ένα άρθρο με τίτλο «ΤΟ 2016, Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ
ΦΟΒΟΥ», και υπότιτλο «Ελληνική η λέξη της
χρονιάς σύμφωνα με μεγάλο διαδικτυακό
λεξικό».
Μεταξύ
άλλων, το εν λόγω άρθρο αναφέρει και τα
ακόλουθα: «Το 2016, η λέξη που
εμφανιζόταν στην κορυφή της λίστας
αναζητήσεων ξανά και ξανά ήταν η «ξενοφοβία»
-από τις ελληνικές λέξεις «ξένος» και
«φόβος», που ορίζεται ως το αίσθημα του
φόβου ή και της αποστροφής προς τους ξένους».
Στα αγγλικά η λέξη αυτή είναι
xenophobia,
για την οποία το λεξικό «Australian
Integrated School –
Oxford Dictionary
&
Thesaurus”
δίνει τον ακόλουθο ορισμό: «Strong
dislike of foreigners,
from Greek xenos
= foreigner,
και
phobia
= φοβία».
Τον
Φεβρουάριο του 2016 κυκλοφόρησε το βιβλίο
μου «You know more Greek than
you think!», τα έξοδα
της εκτύπωσης του οποίου είχαν καλυφθεί από
την Επιτροπή «Speak
Greek in March»,
γεγονός που κατέστησε δυνατή την δωρεάν
διάθεσή του σε ελληνικά σχολεία, αλλά και σε
ενδιαφερόμενους ομογενείς.
Στο
βιβλίο εκείνο γίνεται αναφορά στο γεγονός
ότι γύρω στο 25% των λέξεων της αγγλικής
γλώσσας είναι ελληνικής προέλευσης, είτε ως
αυτούσιες λέξεις που διαχρονικά η αγγλική
πήρε από την ελληνική γλώσσα, όπως για
παράδειγμα
democracy,
theology,
history,
analysis,
dogma,
irony,
method,
problem,
grammar,
syntax,
κ.α., είτε σχημάτισε νέες σύνθετες λέξεις με
ελληνικές ρίζες, για νέες επιστημονικές
εξελίξεις, όπως
telephone,
telescope,
ecology,
technology,
entomology,
και πλήθος άλλων.
Σύμφωνα
με Έλληνες πανεπιστημιακούς γλωσσολόγους,
75% της ορολογίας που χρησιμοποιείται στην
ιατρική και σε συγγενείς με αυτήν επιστήμες,
έχει σχηματισθεί από ελληνικές ρίζες με τη
χρήση ελληνικών προθημάτων και επιθημάτων,
όπως
psychology,
gynaecology,
paediatrics,
κ. α.
Τα
αναφέρω αυτά για να υποστηρίξω την άποψή μου
πως η γνώση της ελληνικής γλώσσας βοηθάει
σημαντικά στην κατανόηση των σύνθετων λέξεων
της αγγλικής, πολλές από τις οποίες
χρησιμοποιούνται στις διάφορες επιστήμες.
Με άλλα
λόγια, οι μαθητές οι οποίοι παράλληλα με τα
άλλα μαθήματά τους διδάσκονται και την
ελληνική γλώσσα σε κρατικά ή σε παροικιακά
σχολεία, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα
απέναντι στους άλλους συμμαθητές τους,
καθότι ακόμα και αν δεν γνωρίζουν ακριβώς
την έννοια κάποιων ελληνικής προέλευσης
σύνθετων λέξεων της αγγλικής, την κατανοούν
τουλάχιστον από ένα από τα συστατικά της.
Για
παράδειγμα, τα παιδιά που γνωρίζουν την
έννοια της λέξης «ψυχή» και της λέξης
«ανάλυση», καταλαβαίνουν την έννοια του
επιστημονικού όρου «psychoanalysis»
= ψυχανάλυση. Μαθητής που δεν γνωρίζει
ελληνικά θα χρειασθεί να συμβουλευθεί το
λεξικό του για την ερμηνεία της
επιστημονικής αυτής ορολογίας.
Αυτό
είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για ελληνικής
καταγωγής μαθητές και μαθήτριες σε
αυστραλιανά σχολεία, το οποίο είμαι της
γνώμης δεν έχει αξιοποιηθεί επαρκώς για να
συνειδητοποιήσουν τα παιδιά ότι η εκμάθηση
της ελληνικής γλώσσας τα βοηθάει για την
πληρέστερη κατανόηση μεγάλου αριθμού
δύσκολων λέξεων της αγγλικής γλώσσας.
Ως εκ
τούτου, η εξήγηση που πρέπει να δίνουμε στα
νέα παιδιά γιατί χρειάζεται να μαθαίνουν
ελληνικά, να μην περιορίζεται σε απαντήσεις
όπως «για να μπορείτε να μιλάτε με τον
παππού και τη γιαγιά», δηλαδή για
συναισθηματικούς λόγους, ή για εθνικούς
λόγους, όπως «γιατί είστε ελληνικής
καταγωγής», αλλά πρωτίστως γιατί η εκμάθηση
της ελληνικής αποτελεί ένα πολύτιμο εφόδιο
για τις μελλοντικές τους καριέρες.
ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ
ΑΓΓΙΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ!
Δύο
διακεκριμένοι Έλληνες, ο Ξενοφών Ζολώτας,
πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος,
και ο
John N.
Kalaras,
πρώην Καθηγητής πανεπιστημίου των ΗΠΑ,
έδειξαν πως μπορείς να κάνεις ομιλία, ή να
γράψεις άρθρο στην αγγλική γλώσσα,
χρησιμοποιώντας σχεδόν αποκλειστικά λέξεις
της αγγλικής που προέρχονται από την
ελληνική γλώσσα.
Θα δώσω
αποσπάσματα από την ομιλία του Ξ. Ζολώτα,
και από το άρθρο του
J.
N.
Kalaras,
για να διαπιστώσουν οι αναγνώστες της στήλης
το βαθμό στον οποίο η αγγλική γλώσσα έχει
επηρεασθεί από την ελληνική.
Ακολουθεί απόσπασμα από την ομιλία του Ξ.
Ζολώτα, την οποία έδωσε στο πλαίσιο των
ετήσιων συναντήσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας
το 1957, στην οποία μίλησε για την
οικονομολογία στην αγγλική γλώσσα, το
λεξιλόγιο της οποίας προέρχεται κυρίως από
την ελληνική γλώσσα.
«Kyrie, I eulogize
the archons of the Panethnic Numismatic
Thesaurus and the Oecumenical Trapeza for
the orthodoxy of their axioms, methods and
policies, although there is an episode of
cacophony of the Trapeza with Hellas. With
enthusiasm we dialogue and synagonize at the
synods of our didymous Organizations in
which polymorphous economic ideas and dogmas
are analyzed and synthesized. Our critical
problems such as the numismatic plethora
generate some agony and melancholy. This
phenomenon is characteristic of our epoch.
But, to my thesis we have the dynamism to
program therapeutic practices as a
prophylaxis from chaos and catastrophe. In
parallel a panethnic unhypocritical economic
synergy and harmonization in a democratic
climate is basic. I apologize for my
eccentric monologue. I emphasize my
eucharistia to you Kyrie to the eugenic and
generous American Ethnos and to the
organizers and protagonists of this
Ampitctyony and the gastronomic symposia».
Στο
παραπάνω απόσπασμα παρατηρούμε πως εκτός από
κάποια ρήματα και λίγες λέξεις, οι υπόλοιπες
είναι λέξεις που η αγγλική πήρε από την
ελληνική γλώσσα, ή που σχημάτισε από
ελληνικές ρίζες.
Στο
τέλος της ομιλίας του Ξ. Ζολώτα ακολούθησε
παρατεταμένο χειροκρότημα, και την επομένη
πολλές εφημερίδες των ΗΠΑ σχολίασαν το
γεγονός ότι ο Ξ. Ζολώτας είχε γίνει
κατανοητός από το ακροατήριό του, αν και
μίλησε ελληνικά!
Σημειώνω
πως ο Ξενοφών Ζολώτας είχε διδάξει
οικονομικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο
Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Καθηγητής
John N.
Kalaras
το 1998 έγραψε μια σειρά άρθρων με τον τίτλο
«The
significance of the Hellenic Language
– English texts with Greek
words!»,
(Η σπουδαιότητα της Ελληνικής Γλώσσας –
Αγγλικά κείμενα με ελληνικές λέξεις).
Ακολουθεί απόσπασμα άρθρου για το αρχαίο
ελληνικό δράμα και θέατρο.
«The genesis of
classical drama was not symptomatic. A
euphoria of charismatic and talented
protagonists showed fantastic scenes of
historic episodes. The prologue, the theme
and the epilogue, comprised the trilogy of
drama while synthesis, analysis and synopsis
characterized the phraseology of the text.
The syntax and
phraseology used by scholars, academicians
and philosophers in their rhetoric, had many
grammatical idioms and idiosyncrasies. The
protagonists periodically used pseudonyms.
Anonymity was a syndrome that characterized
the theatrical atmosphere. The panoramic
fantasy, the mystique, the melody, the
aesthetics, the use of cosmetic epithets,
are characteristics of drama.
Even though the
theatres were physically gigantic, there was
no need for microphones, because the
architecture and the acoustics would echo
isometrically and crystally-clear. Many
epistemologists of physics, aerodynamics,
acoustics, electronics, electromagnetics,
cannot analyse - explain the ideal and
isometric acoustics of Hellenic theatres
even today.
{…} It is
historically and chronologically proven,
that theatre emphasized pedagogy, idealism
and harmony. Paradoxically, it also
energized patriotism, a phenomenon that
symbolized ethicacy, character and
charisma».
Θα
κλείσω το άρθρο αυτό για την επίδραση που η
ελληνική γλώσσα είχε, και συνεχίζει να έχει,
στην αγγλική γλώσσα με τη δημιουργία νέων
επιστημονικών όρων, με αναφορά στο βιβλίο «Η
διαχρονική συμβολή της Ελληνικής Γλώσσας σε
άλλες γλώσσες» του κ. Γιώργου Καναράκη,
Καθηγητή του Πανεπιστημίου
Charles Sturt
Αυστραλίας, την παρουσίαση
του οποίου κάναμε στην Μελβούρνη στις 19
Απριλίου 2015.
Το
βιβλίο αυτό θα κυκλοφορήσει σε αγγλική
μετάφραση σε έναν τόμο 796 σελίδων στις
αρχές του 2017. Η έκδοση στην αγγλική γλώσσα
δεν αποτελεί απλώς μετάφραση του
ελληνόγλωσσου τόμου, καθότι σε πολλές
περιπτώσεις οι συγγραφείς των άρθρων για την
επίδραση της ελληνικής σε άλλες γλώσσες
έχουν διευρύνει τις αρχικές τους μελέτες.
Επιπλέον, προστέθηκαν νέα μελετήματα από
γλωσσολόγους για το πώς η ελληνική γλώσσα
επηρέασε τρεις ακόμη γλώσσες: την Κοπτική,
την αφρικανική Σουαχίλι και την Νεότερη
Εβραϊκή. Ο νέος τόμος εμπλουτίζεται με
προλογική αποτίμηση από τον κ. Χριστόφορο
Χαραλαμπάκη, Καθηγητή Γλωσσολογίας του
Πανεπιστημίου Αθηνών.
|